Can I have die ezel??

Zoals bedacht gaan we na Arches naar Canyon Lands. Dit blijkt een heel groot, remote en uitgestrekt park te zijn. Er zijn significant minder toeristen dan in wel park dan ook. Maar ook wij moeten toegeven dat er inmiddels wel enige sprake van “Canyon-fatigue” is. De afstanden zijn ver in het park. Het mooie is wel dat de jongens direct bij het visiteer park hun junior ranger badge krijgen en daar geen boekje voor hoeven te maken! We bekijken een paar uitzichtpunten. Prachtig, maar geen verschijnselen die we niet eerder deze eis hebben gezien. We vinden een prachtig afgelegen plekje voor de lunch en nemen er heerlijk de tijd voor. Gewone boterhammen maar met een fantastisch uitzicht/omgeving maakt het een heerlijke lunch. Daarna besluiten we terug naar Moab te rijden voor andere activiteiten. We stoppen nog bij een afgelegen dino museum. Dat je denkt wie komt hier nu heen?? Er zijn echter toch wel wat bezoekers, hoewel meer voor het dino cafe dan het park! Wij besluiten in Moab een rafting activiteit te boeken voor de volgende dag. We bezoeken ook nog de Rock Shop, een winkel vol met stenen waar de jongens het heerlijk vinden om doorheen te neuzen en ook altijd weer iets in hun ogen bijzonders vinden! ’s Avonds hebben we zowaar een onweer te pakken. We kunnen nog net buiten eten maar moeten borden en bekers goed vasthouden want als waait weg!

De volgende ochtend vroeg op (6.45 uur) en op weg naar het raften. We worden voorzien van safety vests en instructies en vertrekken om 8.30 uur met een aftandse bus naar de startplaats. We moeten 45 mins rijden, maar dat blijkt een prachtige route te zijn langs rode kliffen. We gaan raften op de colorado river, de rivier die in dit gebied al die canyons (inclusief de grand canyon) heeft uitgesleten. We zijn zeker niet de enige die dit plan hebben. Bij de vertrekplaats blijken tientallen mensen te zijn. We zitten met zijn 11-en in het raft en Eric is onze gids vandaag. Het wordt een heerlijke tocht. De rivier staat redelijk laag en is vrij kalm. Tamis bewijst zijn status als waterrat weer. De gids had de woorden nog niet uitgesproken dat je hier in de rivier kon zwemmen of Tamis gooit zich als een duiker achterover van het rat het water in, tot grote hilariteit van de rest van de boot. Na enige aarzeling gaat Merijn er ook in, dan papa, Dieter en moet mama ook overstag. Het is heerlijk een beetje dobberen in die rivier. Natuurlijk koud, maar met brandende zon aan de hemel en zo’n 40 graden toch heerlijke verkoeling. Voor de stroom versnellingen moeten we natuurlijk terug in de boot. De jongens mogen tijdens de stroomversnelling voor op de kop van de boot zitten (“they can ride the bull”). Vinden ze natuurlijk gaaf. Het wordt een heerlijke tocht met niemand die ongepland uit de boot valt! Terug in Moab genieten we van een heerlijke smoothie/salade/wraps lunch. Dan maken we ons klaar voor het rijden naar Vernal. Maar eerst maken we nog een “Dieter-momentje”mee. Dieter en Solange doen boodschappen voor de komende paar dagen. Dieter besluit in de supermarkt dat er Engels gesproken moet worden. Mama, we moeten praten zoals de mensen van hier. Ok, doen we dat. Vervolgens komen er in Dieter’s beste Engels zinnetjes als: look at that, I want that mommy, mommy what’s that etc. We lopen het volgende gangpad in en opeens gilt Dieter door die winkel:

Mommy, look. Can I have die Ezel???? Ik barst in lachen uit, hele winkel kijkt om en Dieter kijkt verlekkerd naar een pak ontbijtgranen met Shrek en een ezel op de verpakking!

De tocht naar Vernal is 4 uur rijden. Vier uur door helemaal niets. We komen niet meer dan 3 gehuchten tegen waar je al depressief van wordt bij het idee dat daar mensen wonen. Het zijn niet meer dan een paar oude auto’s, een paar houten/blikken huisjes en een heleboel rommel! Wel moeten we een heuse bergpas over. Het landschap verandert en wordt koeler, en prompt zien we weer een paar herten. We komen rond 8 pm op onze nieuwe standplaats aan. Genoeg tijd voor de heren om nog even het zwembad in te duiken :-)